Fata Morgana

Fata Morgana toont een klassiek geworden Hollands landschap, met daarin een plas water waarop het licht van een onzichtbare zon weerspiegelt, achter de halmen van gras en riet, met op de achtergrond, heel in de verte, een molen en een kerkje. De lucht wordt donker en er straalt een hemels licht door een gat in de bewolking die met een bovenaardse kracht de wereld heel subtiel verandert. Het is van korte duur en als alles weer terug is bij het oude blijkt op de plek van de kerk een moskee te staan. De term 'fata morgana' suggereert dat wij iets zien dat er niet is, maar in tegenstelling tot een subjectieve hallucinatie bestaat datgene wat wij zien wel degelijk, alleen niet op die plaats. Door een meervoudige luchtspiegeling doemt het beeld op van iets dat zich elders bevindt, wellicht een kilometer verderop. Ooit lagen er duizenden kilometers tussen deze kerk en die moskee. Het verschijnen en verdwijnen van de zon en de tegengestelde intrede van de duisternis maken het werk tot een raadselachtige bewegende schildering waarin de geringste verandering in de natuur en een grote cultuurverschuiving op een schijnbaar terloopse wijze worden vastgelegd.

16359

Jeroen Kooijmans (maker)

2006